Sanatın hayatımıza ve üretme yeteneğimize katkısına biraz daha yakından bakalım...

Çocukların ve gençlerin toplumsal kültürü anlayan, yaratıcılığı gelişmiş, sosyal sorumluluğunu bilen ve üretebilen bireyler olmaları için öğretim sistemi içinde resim, müzik gibi derslere ağırlık verilmesi  çok önemlidir. Bu sanatsal düşünme ve beceri derslerinin sadece eğlence, dinlenme fırsatı olarak değerlendirilmesi hata olur. Evet, her insan ressam ya da müzisyen olamayacak, belki olmayı tercih etmeyecektir. Ancak yaratıcı, çağın sorunlarını çözme, yeni bakış açılarıyla meselelere yaklaşmak için sanatla düşünmek hayatidir. Sanatın geliştiren, güzelleştiren gücüyle şekillenen bir beyine sahip olmayan insan, işlevini yitirmiş eski donanımları uygulamaya mecbur kalacaktır.

Genç nüfus sahibi olmak bir toplum için önemlidir. Bu nüfusu değerli kılacak olan onların üretebilmesi, bu anlamda dinamik olabilmesidir. Yeni bir şeyler üretemeyen verimsiz genç nüfusun çoğunlukta olduğu bir ülkede bırakın ilerlemeyi, mevcut durumun korunması da zordur. Çünkü dünyanın ileri doğru adımlar atarken olduğunu yerde kalmak demek geçmişte yer almak demektir.
Genç beyinleri, bu büyük enerjiyi iyi yönde kullanabilmek için öncelikle insan karakterinin eksikliklerini tamamlayan, yaratıcı düşünceyi geliştiren ve üretimi hızlandıran bir araca, bir yönteme ihtiyaç vardır. O da sanattır. Sanatla eğitimdir.

Bazen 4 yıl boyunca mimarlık fakültesinde teknik dersler gören ve bu okulu başarıyla bitiren genç nedense iş başı yaptığında ve yeni bir proje üretimi esnasında şaşırır, kaynak arayışına girer. Ortaya çıkan üründe onun istediğini tam olarak anlatmaz. Kim bilir bu gençteki eksiklik geçmiş de "Resim yapacağına matematik çalış’’ sözlerinin doğurduğu bir eksikliktir belki de? Elbette matematik, fizik, kimya, edebiyat bunlar hayatın içinde tartışmasız olması gerekenler. Ama çocukken düşündüğünü resimleyemeyen, üretmek için hayal kuramayan akademik derslerle üretimi ve yaratıcılığı birleştirmekte zorluk çekecektir. Bırakın çocuk resimde tekerleği olmayan taşıt yapsın, ağaçları pembeye boyasın... Belkide geleceğin tasarımcısının temelleri atılıyordur.

Bence üretmek, hiç bir karşılık beklemeden gönülden yapmak sevgi saygı mutluluğa giden en kestirme yol. Ürettikçe huzur, mutluluk, sevinç, kazanç gelecektir. Üretirken insanın içinde ki enerjiyi diğer canlıların yaşamına katkı için cömertçe kullanması ise dünyayı barış ve huzur ortamına kavuşturacak mucizedir. Bu mucize ise sanatla eğitimle başlayacaktır.

ZERRİN ŞEN
Resim Bölüm Başkanı