Okumak, Okumak, Okumak...

İnsan zihni, doğuştan boş bir levhadır. John Locke’un bu görüşüne göre zihnimizde doğuştan gelen bir bilgi yoktur. Tüm bilgiler, yaşam boyu kazandığımız tecrübelerle ve okuyarak edinilir. Pek çok bilgiyi yüzyıllardır okuyarak elde ettiğimizi düşünürsek okumanın ne kadar hayatî bir önem taşıdığını da göz ardı etmemiz mümkün olmaz. Yüzyılların deneme ve araştırma ürünlerinden yararlanmak, uygar ve kültürlü bir insan olmak için çok okumalıyız. Uygarlık bizden önceki kuşakların biriktirdiği bilgi ve anıların bir toplamıdır. Biz, uygarlığa o kuşakların kitaplarını okumakla katılabiliriz.

Okumak aslında uzun bir yolculuktur; beşikte başlar, mezarda biter. Büyüklerimizin uyumadan evvel kulağımıza fısıldadığı masallarla başlar bu serüven, ardından kütüphane dolusu okul kitapları, romanlar ve hikâyelerle devam eder. Çocuğa okuma alışkanlığı kazandırmak, pek çok anne babanın kendini çaresiz hissettiği bir durumdur. “Kitap okuma” konusunda her fırsatta öğretmenlerden yardım isteyen ebeveynler şunu iyi bilmelidir ki çocuklar iyi birer gözlemcidir ve model alarak öğrenirler. Evdeki kütüphane dolusu tozlu kitapları görmek, çocukta okuma isteği uyandırmayacaktır. Öncelikle anne babanın evde okuma saatleri düzenleyerek çocuklara örnek olması gerekmektedir. Okumaktan keyif alan, araştıran, eleştiren, sorgulayan ve tartışan aile bireyleri arasında büyüyen çocukların okuma alışkanlığı kazanmaması neredeyse imkânsızdır. Bu bakışla büyüyen çocuklar için özel bir reçeteye ya da sihirli değneğe gerek yoktur. Onlar; yepyeni bilgiler edinmekten, bambaşka diyarlarda karakterlerin maceralarına dâhil olmaktan sonsuz mutluluk duyarlar.

Bilgi çağında yaşayan bireyler olarak okumanın yücelten, aydınlatan ve yol gösteren özelliklerinin farkında olup bunu gelecek nesillere aşılamak en önemli görevlerimizden birdir. Medeniyetimiz, ancak okuyarak gelişecek ve zenginleşecektir. Geleceğe bırakmamız gereken tek miras belki de budur.

Sinem Fatma İDE

Türkçe Öğretmeni