Edebiyat,duyguların  düşüncelerin estetik bir dille anlatılmasıdır.Böyle olunca kalemi eline her alan edebiyata dokunan bir şeyler karalamaya başlar.İnsanlığın doğuşundan beri bizler duygularımızı ya sözlü ya yazılı bir şekilde anlatmaya başladık.Bu yüzden toplumun olduğu yerde edebiyatın olmaması düşünülemez.

Toplum ve edebiyat birbirlerini karşılıklı olarak etkileyen ve birbirinden bağımsız düşünülmeyen şeylerdir. Bizler edebiyatla geleneğimizi ve göreneğimizi devam ettiririz. Onunla birbirimiz arasındaki bağları güçlendirir ve birbirimizi anlarız. Bu nedenle edebiyat kültürün taşıyıcısı konumundadır. Hem kendimizi tanımak hem başka kültürlere kendimizi tanıtmak amacıyla bir araç görevi görür. Peki edebiyat her dönemde topluma dokunabilmiş midir? Buna kolaylıkla evet demek pek mümkün değil. Çünkü bazı dönemlerde gerek siyasi otoritenin baskısı gerek sanatçının bireyselliğe yönelme isteğinden dolayı çok mümkün olamamıştır.

Şiirlerimizi, romanlarımızı ya da farklı şekilde yazılmış eserlerimizi okuyacak olan insanlar kendilerinden bir şey bulmayı beklerler. Bu beklentiyle eserleri okur o eserlerde duygularına ve düşüncelerine dokunan bir durum olmasını isterler. İşte bu durum eserlerimizin geçmişten günümüze kadar gelmesini sağlar. Eseri yazan kişi belki unutulur ama eserin adı ne anlattığı ve hangi duygumuza değindiği asla unutulmaz. Ve sadece tek bir kültüre bağlı kalmaz o artık bütün toplumun ürünü haline  gelmiştir. Dili,dini,ırkı bir kenara  bırakılıp toplumun malı haline gelir. Farklı ülkelerde yaşasak bile hissettiğimiz şeyler çoğunlukla aynıdır. O noktadan sonra artık farklı toplumlar aynı his çatısı altında toplanır.
             

Edebiyat aynı duygu ve aynı his çatısı altında farklı toplumları bir araya getirme gücüne sahiptir. Tıpkı Tolstoy'un yazdığı Savaş ve Barış eseri gibi. Bunun sebebi ise insanları duygu ve düşüncede tek çatı altında toplamış olmasıdır.
             

Edebiyat ve toplum sürekli birbirini beslemeye devam ettikçe dil, din ve ırk kavramı ortadan kalkar. Yazar veya şair bu yolla hem farklı kültürlere seslenir hem de birbirinden farklı insanları aynı duygusuna değinir. Böylelikle ister kutuplarda ister farklı yarım kürelerde
yaşasın yeter ki bizi birleştiren kalbimize dokunan bir söz olsun...

Seher GÜZHAN

Türk Dili ve Edebiyatı Öğretmeni