Canım Ailem, Dünya genelinde yaşanan salgın nedeniyle bildiğiniz gibi okulumuza ara verildi ve devamında uzaktan eğitim süreci başladı. Geçtiğimiz yıldan bugüne sizin sağlığınız için çok endişeliyim. Haberlerde ve internette bu salgın nedeniyle insanların günlerce hastanelerde kaldığını hatta hayatlarını kaybettiklerini öğreniyordum.

Uzaktan eğitime geçilmesiyle birlikte, saatlerce bilgisayarımın başında derslerimi dinlemek zorunda kaldım. Göz sağlığım biraz bozulmuş olabilir, belki salgının etkisi hafiflediğinde bunun için doktora gitmemiz gerekebilir. Oldukça hareketsizdim. Biliyorsunuz ki bir çocuk olarak hareket etmek, dilediğim gibi koşup oynayabilmek, belki bisiklet sürebilmek vb. etkinlikler benim bedensel sağlığım kadar büyümeye bağlı artan kaygı ve stresimi yönetebilmem için de oldukça etkili.

Okul sadece oturduğumuz sıralardan oluşmuyordu. Bana okulda öğretilen tek şey ders içeriklerim değil. Arkadaşlarım vardı, gözlerimin içine bakabilen öğretmenlerim vardı. Onları çok özledim. Okulda arkadaşlarımla yüz yüze iletişim kurabiliyor, teneffüslerde keyifli vakit geçiriyor hatta birlikte yemek yemekten dahi çok keyif alıyordum. Ne yazık ki uzaktan eğitim sürecinde tüm bunlardan da uzak kaldım. Hatta bazen arkadaşlarımla nasıl konuşacağımı unutmuşum gibi geliyor. Öğretmenlerimin sınıftaki kurallarını dahi unutmuşum. Zil sesini çok uzun zamandır duymadığım için derse geç kalmaktan bile endişeliyim.

Uzaktan da olsa tüm derslerim işlenmeye devam etti, başlarda okulun kısa sürede tekrar yüz yüze olacağını düşünüyordum, bu nedenle derslerim benim için zorlayıcı değildi. Ancak zamanla umudumu kaybetmeye başladım ve de tüm gün ekrana bakmaktan sıkılmıştım. Yapacak bir şey olmadığı için bilgisayar oyunları bana keyif veren tek şey haline geldi. Okullar yüz yüze olmadıkça ben daha çok oyun oynuyordum, arkadaşlarımla oyunlar hakkında konuşuyor, oyunlarda buluşuyorduk.

Kitap okumayı azaltmıştım, derslerime katıldığımda bazen öğretmenlerimi tam anlamıyla dinleyemiyordum. Derslere odaklanmak benim için oldukça zorlaşmaya başlamıştı. Ve çok sıkılıyordum. Hatta bazen hiçbir şey yapmak istemiyordum. Ancak ders çalışmadığım veya sorumluluklarımı yerine getirmediğimde istediğim şey kesinlikle sizleri ve öğretmenlerimi üzmek değildi.

Sorumluluk demişken bazı şeyleri toparlayabilmek, yeni normal düzenimi oluşturabilmek için zamana ihtiyacım var. Benim için endişelendiğinizi, benim iyiliğim için bana zaman zaman kızdığınızı biliyorum. Ama benim yaşımdaki bir çocuk için okuldan uzak kalmak, hep evde olmak çok yorucuydu. Okulla ilgili sorumluluklarımı da toparlayabilmek için desteğinize ihtiyacım var. Bana kızdığınızda, başkalarıyla kıyasladığınızda, sürekli neden diye sorduğunuzda aslında size belli etmesem de daha çok üzülüyorum. Tüm bu süreçleri aile dayanışması içinde zaman zaman nasıl yapacağım ile ilgili bana yardımcı olacak konuşmalar yaparak halledebileceğimizi düşünüyorum.

Her zaman yanımda olduğunuz ve bana destek olduğunuz için teşekkür ederim, bir aile olarak iyi ki varız. Bu süreci hep birlikte güzel bir ekip olarak aşacağımıza eminim.

Sağlıklı ve huzurlu bir dünya için mutlu çocuklar, mutlu yarınlar...

Pelin BAYINDIR

Okyanus Kolejleri İncek Ortaokul PDR Öğretmeni