Çocukların Başarılarına Anne ve Babalar Nasıl Katkıda Bulunabilir?

İlk ders zili öğrenci, öğretmen için çaldığı kadar anne ve babalar içinde çalmaktadır. Okul günü yaklaştıkça büyük bir hevesle alınan defterler, boyama kitapları, kalemler, çantalar, önlükler...Okul günü büyük bir mutlulukla çocuğunu okul bahçesine kadar götürmek; bitiş ziliyle çocuğunu bahçede beklemenin verdiği heyecan… Elinde tutup eve dönüş yolunda ‘’Günün nasıl geçti?’’ sorusuna sonu gelmez açıklamalarla sırasını, sıra arkadaşını, öğretmenini, teneffüste oynadığı oyunları, kara tahtayı, öğretmeninin kendisini öpmesini, beslenme saatinde arkadaşının elmasını kendisiyle paylaşmasını, defterine çizdiği şekilleri anlatacaktır. Bu durum evde de devam edecektir. Komşularınızın da sizin mutluluğunuzu paylaşması da ayrı bir gurur kaynağıdır sizin için...

Ama bu mutluluğun devam etmesinde, çocuğunuzun başarısının istikrar göstermesinde öğretime yeni başlayan çocuğun gelişimine katkı sağlayacak öğretmenler kadar anneye ve babaya da önemli sorumluluk ve görevler düşmektedir. Her anne- baba iyi bir eğitimci iyi bir öğretmendir aslında. Bunu çocuğun doğumundan okul sıralarına gelene kadar sosyalleşmesine, kültürlenmesine, dil ve bedensel gelişimine, zihinsel bağlamda ilerlemesine olan katkıları buna en güzel örneği teşkil etmektedir. 

Okula çocuk başladığı zaman anne ve babanın ya da çocuğun bakımıyla ilgili kişilerin görev ve sorumlulukları bitmemiş aksine çocuğun eğitimine katkı sağlamak adına yeni bir katılımcıyla (öğretmen) kat ve kat artarak devam etmiştir. Bu bağlamda çocuğunuzun gelişimine etki edecek öğretmenle olan iletişiminizi ve ortak çalışmalarınızı sağlıklı bir düzlemde, karşılıklı etkileşim, bilgi ve fikir alışverişiyle, öneri ve yönlendirmelerle devam etmenin çocuğunuza yapacağınız en büyük iyilik olacağını unutmayın.

Böylelikle mekansal farklılık göstermesine nazaran, amacı aynı olan okul ve evdeki eğitim çalışmaları birbirini tamamlamış aksaklıklar ve kopukluklar yaşanmamış olacaktır. Okulda ders masada yapılırken evde de masada yapılmasını sağlamak, ders çalışma sürelerinin özel durumlar haricinde aynı süreye denk getirilmesi, çocuğun  anlamadığı ya da yapmakta güçlük çektiği bir konuda ya da derste aynı değerler noktasında yaklaşım sağlanması, okulda izlenen motivasyon ve ödül mekanizmasının aile ortamında da izlenmesi, cezanın okulda ve aile ortamında da yasaklanması, çocuğun yetenekleri ve ilgi alanları noktasında ortak çalışmalar yapılması gibi yönelimler çocuğun başarısına katkı sağlayacaktır. Bu da ancak öğretmenin ve velilerin iletişim noktasındaki verimliliğiyle sağlanacaktır.

Unutmamak gerekir ki belirtiğimiz konular dışında; çocuğun algısal şemasında öğretmenin ve anne-babanın şeması da farklıdır. Onlardan statüsüne göre roller de beklemektedir. Anne ya da baba görevini, öğretmen de mesleğini icra edecektir. Yalnızca, çocuğun eğitimi ve öğretimi aşamasında ortak değerler ve çalışmalar yapmasının da önemli bir süreç olduğunu belirtmek gerekmektedir.

Anne ve babanın öğretmenle iletişimin ve ortak çalışmasının önemini belirtirken; anne babanın ya da aile fertlerinin de kendi aralarında bunu gerçekleştirmeleri gerekmektedir.

Çocuğun her türlü gelişiminde anne ve babanın sergiledikleri tutum, davranış, yaklaşım tarzı belirleyici bir unsur olmaktadır. Annenin olmaz dediğine babanın evet demesi, yapılan yanlış karşısında birinin ceza uygulaması diğerinin yapıcı iletişimle çözmeye çalışması, davranışa dönük birinin şiddet uygulaması diğerinin umursamaz davranması, annenin; çocuğun ders ve ödevleriyle ilgilenirken babanın buna zaman ayırmaması, annenin okul ve çevresiyle iletişim içindeyken babanın bunun annenin sorumluluğu olduğunu belirterek sürece katılmaması, birinin demokratik tutum çerçevesinde çocuğun yetiştirilmesi gerektiğini belirtmesi, diğerinin otoriter tutumla konuya yaklaşması gibi farklı yaklaşım tarzları çocuğun gelişimine olumsuz katkı sağlayacaktır. Bu durum çocuğun eğitim sürecinde sorun yaşamasına neden olacağı gibi çocuğun kişilik yapılanmasına, karakter gelişimine de zarar verecektir.

Bu ve benzeri durumların yaşanmaması için aile içi iletişimin sağlıklı olması, çocuğun eğitsel ve kişisel gelişimine yapıcı katkı sağlayacak tutumların sergilenmesi, anne ve babanın ortak değerler noktasında hareket etmesi, annenin görevini babanın, babanın görevini de annenin üstlenmesi engellenmelidir. Çocuğunu seven, ona değer veren, önemseyen bakış açısıyla çocuk yetiştirmeye yönelinmesi ve bunun çocuğa yansıtılması sorun ve problemlerin oluşmasına neden olan süreçlerin engellenmesini de beraberinde getirecektir.

Okul-öğretmen-veli üçgeninde çocuğunuzun gelişimine katkı sağlamak ve başarısını artırmak için iletişim ve ortak çalışmaları ilke edinmeyi unutmayınız.

Hüseyin FIRAT

Psikolojik Danışman