Ailesi Arda’nın farklı bir çocuk olduğunu bebekliğinden beri fark etmeye başlamıştı aslında. Arda diğer bebekler gibi değildi. Erken konuşmaya başladı, erken yürüdü. Geniş bir hayal gücü vardı. Çok anlamlı konuşuyordu. Yetişkinlerle konuşmaya başladığı zaman herkesin tepkisi aynı oluyordu. “ Bu çocuk sanki büyümüşte küçülmüş. Ne kadar akıllı böyle...”
”6 yaşındayken Arda’yla yer çekimi üzerine sohbet edebilirdiniz. İlgi alanı çok çeşitliydi. Aslında o zamanda kendi yaşıtları Arda ile anlaşamıyordu. Ama Arda bunu çok sorun etmiyordu. Annesi o gün öğretmeni konuşurken aklından sadece bunları geçiriyordu. Nerede hata yapmıştı? Arda küçükken her şey yolundaydı. Sadece biraz fazla konuşuyordu ama zeki olduğu her halinden belliydi. Şimdi ne olmuştu? Arda okula başladığında her şey tersine dönmüştü sanki. Öğretmeni Arda’nın sınıftaki en sorunlu çocuk olduğunu söylüyordu. Bir dakika yerinde durmuyor, derse katılmıyor, sınıftaki en başarılı o olacağı halde bildiği hiçbir şeyi sınavda yapmıyordu. Bu durum günden güne kötüleşiyordu. Neydi bu çocuğun sorunu…
Hikâye çok bilindik gelmedi mi size de? Arda çoğu alanda yaşıtlarının üstünde zekâ seviyesine sahip üstün potansiyelli bir çocuktu ve normal sınıflarda herkesle aynı eğitimi alıyordu. Tek ihtiyacı vardı kendi eğitim ihtiyacına göre eğitim almak.
Üstün potansiyelli ve yetenekli bir çocuk kendi zekâ akranlarıyla aynı sınıfta bulunmaktan zevk duyar. Konuştuğu konular ve paylaştıkları bilgiler üstün potansiyelli bir çocuğun ufkunu daha çok açacaktır. Normal zekâ seviyesine sahip akranları üstün potansiyelli çocuğu “Çok bilmiş, ne kadar ukalasın…” sözleriyle ayrıştıracak ve üstün potansiyelli çocuk içsel yalnızlığına itilecektir.
Üstün potansiyelli çocuktaki yetenek düzeyi olağanın çok üstündeyse, tanımlamak oldukça kolaydır. Herhangi türden bir ölçüm yapılmadan çocuğun kabataslak yeteneği hakkında bir şeyler söylenebilir. Örneğin, çocuk üç yaşındayken temel dört işlemi yapabiliyorsa, dört yaşından önce kendiliğinde okumaya başladıysa, bu çocuğun üstün zekâlı olduğunu ölçüm yapmaksızın söyleyebiliriz. Buna benzer olarak, üç yaşında her türlü müzik aletini çalabilen ya da olağanüstü resim yapabilen bir çocukta da olağanüstü müzik ve resim yeteneği bulunduğu apaçık ortadadır. Bu türden çocuklar okul sistemi içinde kolaylıkla tanınır. Üstün zekâlıların bir bölümü ise gerek ana-babaları gerekse öğretmenlerince kolaylıkla fark edilemez ya da yanlış yorumlanabilirler.(ATAMAN, 1998) Ancak onu diğerlerinden ayıran belli başlı özellikleri yakın çevresi (anne, baba ve öğretmenleri) tarafından bilinirse onların sorunlarına daha sağlıklı çözümler getirilebilir. Örnekte Arda’nın yaşadığı temel sorun yakın çevresinin Arda’nın ihtiyaçlarını görememesidir.
Arda sınıfında huzursuz, yaramaz ve sorun çıkaran başarısız bir çocuk olarak ailesine anlatılmaktadır. Fakat bu Arda’nın sorunu değil normal sınıfta üstün potansiyelli çocukların yaşadığı genel bir sorundur. Bu çocukların bilgi, ilgi ve beceri düzeyleri aynı yaştaki ortalama öğrencilerin hayli ötesindedir. Bilgi, ilgi ve becerileri düzeyinde ihtiyaçları karşılanmazsa çabuk sıkılır ve sınıfta huzursuz, yerinde duramayan bir duruma gelirler. Bilgi, ilgi ve beceri düzeyleri yüksek olduğundan sınıfları ve yaşlarından umulmayan konularla ilgilenip soru sorabilirler. Konuşmayı severler. Gerek ders dışında küme tartışmalarında, gerekse ders esnasında sınıfın yönetimini ve konuşma düzenini sağlamak oldukça zordur. Bazı durumlarda yaptıkları tepkiler “garip, anormal” görünebilir. Gerçekte bu durum yaşlarının hayli ötesinde bir algılama ve değerlendirme gücünün sonucu olabilir. Einstein’in altı yaşındayken geçit töreninde gördüğü askerlere bakarak, “Bunlar gibi makine olmak istemiyorum” diye ağlaması gibi.
Arda gibi çocuklarımız fark edilmeyi bekliyor. Biz aileler ve öğretmenler olarak altın çocukların ihtiyaçlarını göz önüne alıp bu bireylerinde eğitim hakkından en doğru şekilde yararlanmalarını sağlayalım. Altın çocuklara altın eğitim vermeyi amaçlayalım.
Buket KAYIŞ
Üstün Zekalılar Sınıf Öğretmeni
