Eğitim yaş sınırı olmaksızın her anımızda farkında olarak ya da olmayarak hayatımızda. Eğitilen, eğitmen ve etraftakiler bu zincirde bir eğitime tabi değil midir?

Çocuk doğar, yavaş yavaş büyür ve hayata karışır. Daha ilk eğitildiği yer yuvası ailesinin yanıdır. Çocuk için bu eğitim bir başlangıçken aile için ise devam etmekte oldukları bir eğitim sürecidir. Onların eğitimleri de daha bitmemiştir. Evlatlarını eğitirken aslında kendileri de anne, baba ve iyi bir yetişkin olmak yolunda eğitilmektedirler.

Hayat devam ederken çocuk okul hayatında,sosyal çevrede yeni oluşumlarla yeni yeni durumlarla eğitilirken aile de iş hayatında ve yine sosyal çevrelerinde her geçen gün yeni şeyler öğrenmekte ve kendini eğitmektedir. Ve aynı çatı altında girildiğinde evin en küçük bireyinden en büyük bireyine kadar bitmeyen bir eğitimle yoğrulmaktadırlar.

Minibüs şöfürü, öğretmen, esnaf, mühendis, avukat, memur, ev hanımı her gün bir çok insanla, bir çok olayla karşılaşarak yepyeni şeyler öğrenmekte eğitimleri son nefeslerine kadar devam etmektedir. Eğitim denince akla okulda verilen ya da ilk doğduğumuzda evde verilen eğitim gelir. Ancak bununla sınırla değildir kesinlikle o kadarda geniş bir yelpazedir ki eğitim ne yer ne de yaş sınırı vardır. Her eğitmen birilerini eğitirken eğitilendir aynı zamanda.

Her yaşın ayrı güzelliği var derler ya güzelliğ veren insana yaşın kattıklarıdır, o güne dek öğrendikleri ve öğrenmekte olduklarıdır güzel olan aslında. Her yaşın ayrı eğitimi her pozisyonun ayrı öğretimi vardır da biz insanlar farkında bile değilizdir. Büyüdük, okuduk, öğrendik sıra öğretmekte sanırız ama hayat her an terbiye etmekte, eğitmektedir bizleri. Ve bizlerde bilmeden başkalarını...

Başarı yada başarısızlıkla, 7’de yada 70’de her alanda yenilenmektedir eğitim. En tuhafıda hayat meşguliyetimizde hiç birşeyin farkında olmadan büyümektir eğitim.

Şeyda Kaya