Eğitim modellerine biraz daha yakından bakalım...

Bilindiği üzere 2005-2006 senesinde Türkiye’ de ki eğitim sistemi  “Tam Öğrenme”  modelinden “Yapılandırmacı Eğitim” modeline kademeli olarak geçiş yapmıştır. İlk olarak ilköğretimde başlanmış daha sonra diğer kademlere uygulanması planlanmıştır. Tabi bu yeni sistem kendisiyle birlikte birçok avantaj ve dezavantaj doğurmuştur.

Öncelikle bu iki sistemi karşılaştıralım Tam öğrenme geleneksel eğitim modeli olup bütün bilgilerin öğrenciye doğrudan sunulduğu öğretmenin merkezde olduğu öğrencinin ise çoğu zaman pasif kaldığı, uygun ortam şartları sağlanırsa herkesin her şeyi öğrenebileceğini savunan bir eğitim modelidir. Yapılandırmacı eğitim modeli ise öğrencinin bilgiyi öğrenmede aktif olduğu, kişisel deneyimleriyle yorumladığı, yaparak yaşayarak öğrendiği eğitim modelidir. 

Bakıldığında yapılandırmacı eğitim modelinin öğrencide bilginin daha kalıcı ve zevkli olarak öğrenilmesini sağlıyor. Peki bu yapılandırmacı eğitimi veren öğretmenlerimiz bu sisteme ne kadar hakim? Tam öğrenme modeliyle yetişmiş öğretmenlerin yapılandırmacı eğitim modelinde uyum sağlamakta zorluk çekmesi kadar doğal ne olabilir ki? 

Bunun yanı sıra öğrencilerin girdiği TEOG, YGS, LYS gibi sınavların mutlak bilgiyi ölçtüğü buna göre başarılı ya da başarısız diye nitelendirildiği ve eğitim hayatlarına bu sınav sonucuna göre devam ettiği sınav sisteminde yapılandırıcı eğitim verip böyle ölçütler kullanmak kendi içinde çeliştiğini gösterirken eğitimde hayal dünyalarını kullanıp çocukları doğru bilgiye yönlendirmek sadece hayalde kalır gibi duruyor.
    

NESRİN KARAKUŞ 

BİYOLOJİ ÖĞRETMENİ